Barbara Falender. Jej twórczość uznawana jest za jeden z najbardziej unikalnych śladów polskiej rewolucji obyczajowej i seksualnej lat 70. Pierwotnie prekursorka odważnego podejścia do realizacji aktu w formach przestrzennych, dziś także wybitna przedstawicielka nurtów abstrakcyjnych i metafizycznych.

W 1972 roku, oddając grupę rzeźbiarską – “Portret wybranej zbiorowości. Ludzie z Krakowskiego Przedmieścia”, obroniła dyplom na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Terminowała w pracowni profesora Jerzego Jarnuszkiewicza, gdzie – jak wspominała po latach – skończyła się w jej życiu artystycznym sprawa powtarzania natury, a stanął problem interpretacji. Problem ten poddaje nieustannej kontemplacji po dziś dzień, wykorzystując w tym celu najrozmaitsze materiały. Sięga po kamień, brąz, porcelanę i tworzywa sztuczne (epoksyd).

Erotyzm był nie tylko jedynym ich tematem i treścią. One same miały stawać się fetyszami, prowokującymi do tego, by je dotykano, do tego, by nie tylko patrzono na nie, ale także je podglądano – pisał o pracach artystki, pochodzących z pierwszego okresu jej twórczości, Zbigniew Taranienko. To wówczas powstały m.in. słynne “Poduszki erotyczne”, “On i Ona” oraz inne rzeźby, dotykające nie tylko damskiego ale i męskiego erotyzmu.

Odznaczona srebrnym medalem “Zasłużona Kulturze Gloria Artis”, laureatka licznych nagród polskich i zagranicznych, stypendystka m.in. Rządu Włoskiego z Laboratorio dei marmi Carlo Nicoli w Carrarze, Rządu Francuskiego w Atelier J.M.V. Fine w Moustiers-Saint-Marie, The Kościuszko Foundation w Nowym Jorku, Ministerstwa Kultury RP na realizację rzeźby w roku 2001. Jej prace wystawiano na całym świecie, m. in. W Warszawie, Kopenhadze, Paryżu, Frankfurcie i Nowym Jorku.