Sylwester Ambroziak

Sylwester Ambroziak urodził się w 1964 roku w Łowiczu. Studiował na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie – dyplom obronił w 1989 w pracowni prof. Grzegorza Kowalskiego /w tzw. „Kowalni” obok Kozyry, Althamera czy Żmijewskiego/. Swoje prace prezentował na ponad 100 wystawach indywidualnych oraz brał udział w ponad 150 wystawach zbiorowych w Polsce i na świecie. Był wielokrotnym stypendystą między innymi Fundacji Notoro i Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Fundacji Kultury czy Kulczyk Foundation. Trzykrotnie nominowano go do nagrody „Paszporty Polityki” w 1994, 1999 i 2008 roku.

Ambroziak zajmuje się rzeźbą, rysunkiem a także instalacją oraz eksperymentalnym filmem animowanym. Jego rzeźby to przede wszystkim pokaźnych rozmiarów figury w drewnie, choć obecnie wykorzystuje także silikon, masy akrylowe i żywicę epoksydową.

Debiutował jeszcze jako student, kilkakrotnie przed dyplomem prezentując w Galerii Dziekanka i na ASP swoje akcje i rzeźby. Prace te wpisywały się w nurt Nowej Ekspresji w sztuce młodych. Również w późniejszej twórczości artysta swój styl opiera na ekspresjonistycznych środkach wyrazu: uproszczeniu i zbrutalizowaniu kształtów, przerysowaniu proporcji, oraz kontrastowej polichromii. Na wyraz jego rzeźb oddziałała sztuka prymitywna, archaiczna i ludowa, w tym charakterystyczne cechy formalne figur i masek afrykańskich. Rolę współczesnego twórcy porównuje Ambroziak z działaniami szamana – artysty, kapłana i uzdrowiciela. / W 1993 roku artysta w ten sposób mówił o swych dążeniach twórczych: „Kształt moich rzeźb to efekt kilkuletnich poszukiwań formy, która najlepiej odpowiadałaby mojemu temperamentowi. Poszukuję w człowieku elementów pierwszych, dlatego zwracam się ku religijnym kulturom pierwotnym: rzeźbie afrykańskiej czy sztuce Amazonii. Wszystko ma tam głęboki sens, nie ma w nich przypadku”/. W swoich dziełach chętnie podejmuje motywy i tematy antyczne, przedstawiając je w zgoła nieklasycznej formie. Drugim ulubionym jego wątkiem są tematy biblijne i chrześcijańskie, często poddawane – poczynając od drastycznego dyplomu – interpretacji i uaktualnieniom dalekim od kanonu i doktryny.

Istotną rolę w twórczości Ambroziaka odegrała sytuacja polityczna w Polsce w latach 80-tych oraz dominująca rola katolicyzmu w polskim społeczeństwie. Z drugiej strony artysta reaguje na współczesną kulturę masową (w tym komiksy, kreskówki, filmy z gatunku science fiction) i agresywne przekazy medialne. Figura lalki służy mu do konfrontacji nieskrępowanej dziecięcej wyobraźni z nieustannym zmaganiem z brutalną rzeczywistością. Groteskowo zdeformowane, przeskalowane i nieoszlifowane postacie Ambroziaka są niemalże prowokacyjnie brzydkie. Nazywane przez artystę „Minotaurami” i „Laleczkami” – humanoidalne istoty o anonimowych twarzach – jednocześnie dają świadectwo i rzucają wyzwanie naszej współczesności.

Twórczość Ambroziaka, , wcześnie dostrzeżona i doceniona, była wielokrotnie pokazywana na wystawach, wśród których zwracają uwagę wspólne prezentacje z malarzem-ekspresjonistą Eugeniuszem Markowskim. Związany od 1990 z Fundacją NOTORO (sponsorem wspomnianego cyklu „Jeździec Polski”), uczestniczył w organizowanych przez nią wystawach i sympozjach. Często wystawiał za granicą, szczególnie w Niemczech, we Francji i we Włoszech. Jego prace były też prezentowane na przeglądowych lub problemowych wystawach sztuki polskiej, jak: „Konfrontacje Artystyczne Toruń´91”, „Wokół rzeźby polskiej lat 70. i 80.”, Orońsko 1995, „Figura w rzeźbie polskiej XIX i XX wieku”, Orońsko-Warszawa 1998-1999, „Wojna w człowieku”, CRP Orońsko, CSW ‘Zachęta „ Warszawa 2001, „Świadkowie czasu” Instytut Polski, Berlin, Sztokholm 2004, „W stronę Innego”, BWA Katowice, CSW „Zachęta” Warszawa 2006 , „Dwie generacje polskiej sztuki współczesnej” Klasztor św. Katarzyny Finale Ligure Borgo, Włochy 2006, „Republika Bananowa”, MODEM – MSN Debreczyn, MSN Bukareszt 2009, ”Apogeum- Nowa Ekspresja” CSW Toruń 2010, „East Beast- Polska Nowa Ekspresja od lat 80. XX w” Drezno, „Kunst der Freiheit- Sztuka wolności” Berlin 2017, „Once upon a time- Sztuka Polskiej Animacji” Wilno, Kowno ,Ryga,”Kunszt-100 lat Polskiej Rzeźby”, CRP Orońsko, Muzeum Sztuki Bourse” Ryga 2018, -„I po co mam wolność”, Centrum Sztuki Współczesnej , Toruń 2018 .

Od roku 2005 artysta zaczyna posługiwać się nowym materiałem takim jak silikon/ powstaje cykl „Niewiniątka” 2006/7, oraz żywicą epoksydową / cykl „Laleczki”2008/9, „Opuszczone” 2010,„Szklane paciorki’2011/12, oraz wprowadzać animację i nagrania dźwiękowe jako integralne części projektów/ powstały filmy animowane: „Pokój” 2010,”Baranek” 2011, „Łąka” 2012, „Mesjasz” 2014, ”Niewinność” 2020.

Prace w zbiorach;

Prace artysty znajdują się w zbiorach muzealnych oraz kolekcjach prywatnych w kraju oraz za granicą: m.in. Muzeum Sztuki Współczesnej Radom, Muzeum Okręgowe Toruń, Muzeum Rzeźby Współczesnej CRP Orońsko, Muzeum Akademii Sztuk Pięknych Warszawa, Muzeum Okręgowe Bielsko-Biała, Centrum Sztuki Współczesnej Galeria El, Międzynarodowa Kolekcja Sztuki Współczesnej „Notoro”, Kulczyk Kolekcja„Stary Browar” Poznań, Kolekcja „Zachęty” Poznań, Galeria Miejska „Arsenał” Poznań,CSW ‘Znaki Czasu” Toruń, Kunsthalle Exnergasse Wiedeń, Hotel Intercontinental Wiedeń, Galeria Promocyjna – Fundacja EXIT Warszawa, Fundacja Kultury Warszawa, Kolekcja Art.&Business Warszawa Kunstbahnhof Herrnhut Niemcy, Elbach/Eubabrun Plauen Niemcy oraz w prywatnych kolekcjach w Polsce, Austrii, Francji, Niemczech, Belgii, Szwajcarii, Wielkiej Brytanii, Kanadzie, Luksemburgu i Szwecji.